Caroline Rosenow/Tsu.

Postać realna:


Imię i nazwisko:
Caroline Rosenow.

Przezwisko:
Beksa.

Płeć:
Kobieta.

Data urodzenia:
25 grudnia 1997 r.

Grupa:
Osoba z psychiatryka.

Ranga:
Marionetkarz.

Schorzenia/fobie/choroby:
* Depresja. Dziewczyna nienawidzi siebie, postrzega jako się najgorszego człowieka, niewartego zupełnie nic. Z tego powodu się tnie i ma okropne blizny na całym ciele. Im jest ich więcej, tym nienawiść narasta.
* Abemarofobia - chorobliwa obawa, że podczas podróży przegapi się swój przystanek lub stację.
* Enochlofobia - strach przed tłumem.
* Ma zwidy, czasami wydaje jej się, że widzi swoją zmarłą matkę i rozmawia z nią.
* Gatofobia - strach przed kotami. Unika ich jak ognia, a kiedy jeden próbuje się do niej zbliżyć to ona zaczyna płakać.
* Czasami dostaje niekontrolowanych napadów płaczu. Ciężko ją wtedy uspokoić, ale najlepiej przytulić ją w tej sytuacji, co po jakimś czasie ją uspokaja.
* Krótkowzroczność. Nosi szkła kontaktowe, ale czasami ubiera też okulary.

Miejsce pobytu postaci:
Psychiatryk.

Wygląd:
Carol ma duże, piwne oczy, które są jedyną rzeczą jaką w sobie lubi. Krótkie, trochę postrzępione włosy są koloru brązowe. Nie wyróżniają się niczym, nie błyszczą i to je chyba  nienawidzi najbardziej. Czasami wiąże je w kucyka lub dwa. Jej ciało jest drobne i trochę wychudzone, ponieważ dziewczyna bardzo mało je. Waży 36,5 kg, a mierzy 145 cm wzrostu. Na ciele znajduje się wiele blizn, niektóre są zwykłe i cięte prosto, ale inne mają jakąś symbolikę. Na prawym udzie widnieje krzyż, który odnosi się do śmierci jej matki. Na lewym ramieniu ma złamane serce, zrobiła je kiedy pierwszy raz uderzył ją ojciec. Kwiatek, który nie ma płatków, wycięty został po wypadku siostry. I jeszcze kilka innych. Nie są to takie brzydkie cięcia, wyglądają nawet ładnie. W jakiś sposób Carol zdobyła talent do robienia sobie krzywdy. Skóra jej jest jasna, a uroda przypomina trochę urodę dziecka. To jest dla niej kolejny powód, by nienawidzić samej siebie. Jej klatka piersiowa jest trochę płaska, co oczywiście przysparza jej kompleksów. Ręce chudziutkie, jak i palce, wydaje się, że można byłoby je złamać, tylko lekko ściskając. Nogi są cienkie, prawie jak patyki. Brzuch ma płaski, chociaż przydałoby się dziewczynie trochę przytyć. Jej garderoba, jeśli chodzi o rodzaje, wygląda przyzwoicie. Ma różnorakie sukienki, spodnie, spódnice, bluzki i swetry, ale jeśli chodzi o kolory, jest już inaczej. Dominuje tam kolor szary, czarny i brązowy. Uważa, że jest nijaka, więc nie powinna się kolorowo ubierać. Nie zakłada też dużych dekoltów, bo przecież nie ma co odsłaniać. Przed pójściem do psychiatryka, ubierała tylko bluzki i swetry z długimi rękawami i spodnie do kostek. Potem już zaczęła też ubierać spódnice, ale tylko razem z rajstopami. Nie lubi, kiedy ktoś ogląda jej blizny. Z sukienkami jest tak samo.

Charakter:
Carol kiedyś była wesołą i bardzo energiczną dziewczynką. Po wypadku mamy wszystko się zmieniło. Od tamtej pory jest bardzo zamknięta w sobie,  nie potrafi się nikomu wyżalić, nie mówi nikomu o swoim cierpieniu. Nieśmiałość to jej następna cecha. Trudno jest jej zacząć rozmowę z innymi ludźmi, często się nawet przy tym jąka. Z tego powodu nie ma przyjaciół, tylko jakieś internetowe znajomości.  Postrzega siebie, jako człowieka w ogóle nie wartego żadnej uwagi i życzliwość. Wierzy w to, że jest tylko zbędnym śmieciem, żyjącym na tym świecie, które boi się odejść. Caroline naprawdę często płacze, nie tylko z powodu swoich napadów. Odwiedziny ojca zawsze są dla niej przykre i pozostawiają kolejne znamiona w jej psychice.  Przeważnie chodzi smutna i mało się odzywa. Lubi swoją samotność, ale i ona potrafi być naprawdę uciążliwa. W końcu każdy potrzebuje kogoś bliskiego. Dziewczyna nigdy nie przejdzie obok potrzebującego obojętnie. Zawsze jest gotowa pomóc, nawet jeśli blokuje ją nieśmiałość. Dużo łatwiej jest jej pomagać zwierzętom.  Za to daje sobą pomiatać, nie potrafi się nikomu postawić. Jednak ma jakieś granice i potrafi się wkurzyć, chociaż nie jest zdolna do tego, by skrzywdzić drugą osobą. Mimo wszystko Carol jest bardzo mądra, przykłada się do nauki, można nawet powiedzieć, że lubi się uczyć. Jest świadoma tego, że cięcie się jest złe. Potrafi to każdemu powiedzieć i pomóc mu z tym skończyć, ale sama nie potrafi. Szczerze w to wątki, że kiedyś się uda. Odzwyczaiła się od kontaktów fizycznych, więc zupełnie nie potrafi na nie reagować. A z tego mogą wyniknąć różne nieporozumienia. Bardzo łatwo jest zranić dziewczynę, jej małe kruche serce  jest bardzo podatne na niemiłe lub okrutne słowa.  Najgorsze jest to, że przeważnie po prostu w nie wierzy, co jeszcze bardziej obniża jej samoocenę.  Jeśli w ogóle da się ją jeszcze bardziej obniżyć.

Historia:
Caroline wychowywała się w zamożnej rodzinie. Całe jej dzieciństwo było szczęśliwe i wypełnione miłością. Do czasu, kiedy w dziesiąte urodziny matka wybrała się po prezent dla niej. Dziewczynka, razem z tatą i starszą siostrą została w domu. Wszystko było już przygotowane, ale jednego gościa brakowało. Zaczęli jej szukać, wpadli do znajomych i przeszukali potencjalne sklepy, w których mogłaby być. Nagle dostali telefon z policji. Okazało się, że była w banku. Jednak odbył się tam napad, a kobieta została pobita, zgwałcona, a potem zabita. To była dość duża afera i wielkie zamieszanie. Po jej pogrzebie, ojciec dziewczynek  zupełnie się zmienił. Stał się surowy i bezwzględny dla Carol, zaczął traktować ją jak śmiecia i bić, wytykał jej wszystkie wady. W końcu w to uwierzyła. Dopiero po jakimś czasie wyznał jej, że obwinia ją za ten wypadek. Zgodziła się z nim. Mogłoby się wydawać, że nienawiść ojca do córki była nieodwzajemniona, bo nic nie wskazywało na to, by go nienawidziła. Jednak w głębi duszy gardziła nim. Od tamtej pory w dość szybkim tempie zaczęła rozwijać się depresja Caroline. Kiedy miała jedenaście lat, pierwszy raz wzięła żyletkę do ręki. Na początku bardzo ją bolały nacięcia, ale później przyzwyczaiła się do tego i uzależniła. Jej siostra próbowała coś z tym zrobić i zapisała ją do psychologa, ale nic to nie pomogło. Nawet można powiedzieć, że pogorszyło sprawę. 25 grudnia w trzynaste urodziny Caroline, ojciec rzucił w nią krzesłem. Dostała prosto w głowę. Na pogotowiu powiedzieli, że to był tylko wypadek. Od tego momentu zaczęła widywać swoją matkę, jako ducha. Nie przyznawała się do tego, ponieważ wiedziała, że byłoby jeszcze gorzej, gdyby komuś o tym powiedziała, a rozmowy z mamą umilały jej czas. Pewnego razu tata zauważył, że rozmawia z kimś, kogo nie ma. Zaczął ją okropnie wyzywać i z całej siły bić. To wpłynęło tak mocno na jej psychikę, że pojawiły się u niej napady płaczu, jak u małego dziecka. Ojciec chciał ją umieścić w psychiatryku, ale jej siostra na to się nie zgodziła, a że miała już skończoną osiemnastkę to wzięła ją do siebie. Nie trwało to długo, 14 lutego osoba, która ją przygarnęła zginęła pod kołami ciężarówki. Caroline po tym wydarzeniu próbowała popełnić samobójstwo, podcinając sobie żyły, ale znaleźli ją nieprzytomną w łazience. Wróciła znów do taty, który wysłał ją prosto do psychiatryka.

Pozostałe:
* Posiada wszystkie dzieła Williama Szekspira. Jej ulubionym jest ''Burza'' i ''Hamlet''. Czytanie ich samo w sobie, sprawia jej przyjemność i odciąga od codziennych spraw.
* Śpi ze swoim pluszakiem o imieniu Bernard. To dość duży, brązowy miś z niebieską kokardą.
* Uwielbia oglądać anime i czytać mangi.
* Ma wszędzie łaskotki, a najbardziej na brzuchu.
* Pisze własne opowiadania i wiersze.

Awatar:




Postać w Underland:


Imię i nazwisko:
Tsukiko Tsutsukakushi.

Płeć:  
Kobieta.

Data urodzenia:
25 grudnia 1997 r.

Wygląd:
Tsukiko jest ładną dziewczyną z idealną figurą. Waży 44 kg i mierzy 150 cm, tak jak powinno być. Włosy jej są koloru białego, sięgają do ramion. Najczęściej nosi je rozpuszczone, ale zdarzy jej się, że upina je w kucyk lub dwa. Jej duże, srebrne oczy sprawiają wrażenie, jakby mogły przebić na wylot Twoją duszę. Dość przydatny trik, by wyciągnąć od kogoś jakieś cenne informacje. Delikatne rysy twarzy sprawiają, że dziewczyna wygląda młodziej. Ma mały nosek, który tylko dodaje jej uroku. Jej usta są idealnego kształtu i mają delikatny odcień różu.  Kości policzkowe nie są za bardzo widoczne, ale to jej urody nie zmniejsza. Ręce ma chude, a palce u dłoni długie jak u pianisty.  Nogi są drobne, a klatka piersiowa nie jest płaska, ale i też nie za wielka. Po prostu w sam raz. Brzuch jest płaski i nie ma na nim ani jednego zadrapania. Ogólnie ciało dziewczyny jest wolne od takich oszpeceń.  Ma małe, zgrabne stopy, ich rozmiarem jest 36. Zazwyczaj Tsukiko ubiera się w pastelowe kolory, co sprawia, że jeszcze bardziej przypomina niewinną istotkę. Najczęściej na sobie ma sukienki lub krótkie spódniczki, koszulki i zakolanówki. Jej ubiór nie jest wyuzdany, a raczej można go nazwać bardziej słodkim. Nie nosi butów na obcasach. Taką samą niechęcie pała to klapek, tak po prostu. Trudno zobaczyć też w kapeluszu lub jakiejś czapce.

Charakter:
Tsu jest dość ciekawą osobą. Jej twarz zupełnie nie wyraża żadnych emocji, tylko czasami można ją zobaczyć z uśmiechem na twarzy. Skoro ma beznamiętny wyraz twarzy, to też złości się w zupełnie inny sposób. Kiedy ktoś lub coś ją zdenerwuje, zaczyna wypowiadać jakieś sadystyczne teksty, które raczej nie doczekają się spełnienia.  Jest bardzo śmiałą osobą, nigdy się nie wstydzi. No,  może tylko mężczyźni potrafią ją w jakiś sposób zawstydzić, ale w innym wypadku nie. Czasami wydaje się jakby po prostu nieogarniana rzeczywistość, ale to tylko dlatego, że marzy i rozmyśla nad czymś mało istotnym. Wszystko co robi prawie zawsze jest nieprzemyślane. Co może doprowadzić do różnych niemiłych konsekwencji, ale raczej zazwyczaj kończy się to śmiesznie.  Nie boi się prawie niczego, zawsze kroczy dumnie i jest gotowa podjąć każde wyzwanie. Lubi pomagać ludziom, czasami nawet się narzuca, jeśli tylko jej na tym zależy.  Nie pozwala na to, by ktoś ją obrażał, a przynajmniej w jej obecności. Najprawdopodobniej tak osoba, dostanie po prostu po Glowie. Tsukiko raczej nie płacze, takie uczucie zachowuje tylko dla siebie.

Umiejętność:
Tsu potrafi kontrolować ruchy przedmiotów, żywych istot lub martwych za pomocą cienkich sznureczków, jak marionetkarz. Są one nadzwyczaj mocne, porusza nimi bardzo sprawnie i zarazem wyłącza ich myślenie(jeśli to są stworzenia rozumne).

Pozostałe:
* Włada dwoma czarnymi sztyletami.
* Kocha jeść dosłownie wszystko i do tego nie tyje.

Awatar:


Anime/manga:
Pandora Hearts.